Χρήστος Κτενάς : Big Brother. Χυδαίο αλλά απαραίτητο;

Αυτός είναι ο προβληματισμός μου από χθες που το μισοπαρακολούθησα.

 Ως θέαμα; Οικτρό.

 Αρχικά ένας εμφανώς κουρασμένος (έχει περάσει τόσα και πρόσφατα) και αδιάφορος Ανδρέας Μικρούτσικος να καταφέρνει, έστω και έτσι, να κλέψει την παράσταση από έναν αμήχανο Χάρη Βαρθακούρη. Ο τελευταίος με πρόβληματα ορθοφωνίας, χωρίς παλμό, χωρίς ατάκα και με αδυναμία διαχείρισης των παρευρισκομένων διασώθηκε οριακά, μόνο χάρη στο μοντάζ (που έκανε θαύματα ώστε να παρουσιάσει ένα τόσο προβληματικό υλικό ως κάτι κάπως εύπεπτο). Οι διαγωνιζόμενοι; Μια πινακοθήκη “τεράτων”, επιλεγμένοι ο καθένας ως καρικατούρα ενός στερεότυπου.

 

Ο κλαρινογαμπρός, ο φουσκωτός, το τηλεοπτικό ψώνιο, η τραγουδιάρα, η λαικιά ντίβα, ο διανοούμενος, ο πόντιος, το φοβικό γίδι από το μιτάτο, ο επιτυχημένος μετανάστης, ο γκλίτερ-γκέι, δύο τρια “μονδέλα”, ο μεσήλικας ποζεράς, ο ψευτοροκάς-θατασπάσωόλα, κάτι youtuber-tiktokers, μια υπέρβαρη ως “διαφορετικότητα” και δεν συμμαζεύεται.

 

 Μια πινακοθήκη από τα κοινωνικά αβαθή, μια συνάθροιση στοχευμένη να αλληλοσκοτωθεί, να μισηθεί δημόσια, να εκπροσωπήσει κάθε κοινωνική μειονότητα (καθώς σε μια πολυδιασπασμένη κοινωνία, κάθε ένας μας διαλέγει μια ταυτότητα που τον καθιστά μειονοτικό και μειονεκτικό έναντι των άλλων και την υπερασπίζεται παθιασμένα). 

 

Το σκηνικό;

 Πολύχρωμο κιτς όπως αρμόζει στο ριάλιτι.

 Καθώς η εικόνα αυτή θα παραμείνει στατική για μήνες στην οθόνη, οπότε όσο περισσότερο κραυγαλέα αισθητικά είναι τόσο μεγαλύτερη αντοχή θα έχει στη μνήμη μας. 

 

Το σενάριο; 

Το γνωστό, προκλήσεις έντασης από την παραγωγή από την πρώτη στιγμή, οξύνσεις άνευ περιεχομένου που όμως στον εγκλεισμό μέσα και στους πρόθυμους μετέχοντες θα γίνουν φυτίλια κοντοκομμένα. 

 

Κι όμως, αυτός ο αχταρμάς είναι απαραίτητος. Καθώς θα φέρει έσοδα και κοινό (όχι βέβαια κύρος).

 

 Θα συντηρήσει έτσι ένα κανάλι που όπως όλα συνοδεύεται από χρέη, που ταλαιπωρείται από μια νέα σμίκρυνση της έτσι κι αλλιώς λυμφατικής διαφημιστικής αγοράς.

Θα φέρει σποτάκια και κουτσομπολιό, άρα όχι μόνο πιστο κοινό αλλά και περιφερειακό, που σε δεύτερο χρόνο θα σχολιάζει καυστικά στα social media. 

 

Θα προσφέρει ακόμη αυτός ο τηλεοπτικός βόρβορος ατάκες και σκηνές που θα τις σχολιάζουν τα άλλα κανάλια, άρα θα κερδίζει κι άλλο στον δευτερογενή τηλεοπτικό πόλεμο θεματολογίας.

 

Τελικά αυτή η προβλέψιμη παράσταση τσίρκου σε επανάληψη (εικοσαετίας) θα πιστωθεί, μάλλον, την και φέτος διάσωση του καναλιού και των εκατοντάδων θέσεων εργασίας. 

 

Και οι συμβολισμοί θα ρωτήσει κανείς; 

 

Να περνάς πάνω από 20 χρόνια επιχειρώντας να χτίσεις μια εικόνα αξιοπιστίας και ενημέρωσης για να την θυσιάσεις στα έστω κερδοφόρα ριάλιτι;

 

 Καταρχάς η αξιοπιστία έχει τρωθεί εδώ και καιρό και για όλα τα ΜΜΕ. Και δεύτερον, αν κάποιος από όλους εμάς που κρίνουμε τόσο αυστηρά τα ριάλιτι, έχει κάποια άλλη συνταγή τηλεοπτικής κερδοφορίας, ας την καταθέσει. 

Ας την προτείνει και ας την αποδείξει μελετημένα.

 

 Μέχρι τότε, προσωπικά, βλέπω στο παρανάλωμα του Big Brother, τους μισθούς εκατοντάδων αξιόλογων συναδέλφων, την επιβίωση τους, την συντήρηση τους στα επόμενα δύσκολα χρόνια. Και αυτό δεν μπορεί να το καυτηριάσει κανείς.