Εργατική Πρωτομαγιά. Τότε και Σήμερα 

Πέρασαν 136 χρόνια από  την 1η του Μάη 1886, όταν οι εργάτες στις ΗΠΑ κλιμακώνοντας ήδη από το 1865 τους αγώνες και τα αιτήματά  τους για να διεκδικήσουν το 8άωρο  και να πετύχουν καλύτερους όρους εργασίας προχώρησαν σε οργανωμένη μαζική, λευκή απεργία. Ήταν μια συλλογική απόφαση που πάρθηκε 2 χρόνια νωρίτερα, στα 1884, όταν η νεαρή τότε Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας, την κατοχύρωσε στο Συνέδριό της.  Η απόφαση έλεγε ότι μετά την 1 Μαΐου 1886 η εργατική μέρα θα διαρκούσε πια οχτώ μόνον ώρες και κήρυσσε για τη μέρα εκείνη την έναρξη ενός εκτεταμένου απεργιακού κινήματος με σκοπό να επιβάλλει το οχτάωρο σε εθνική κλίμακα. 

Σε ανάμνηση αυτής της μεγάλης μάχης καθιερώθηκε η Πρωτομαγιά σαν παγκόσμια ημέρα της εργατικής τάξης, ύστερα από απόφαση που πήρε η ιδρυτική συνέλευση της Δεύτερης Διεθνούς στο Παρίσι. 

Στην Ελλάδα η Εργατική Πρωτομαγιά γιορτάστηκε για πρώτη φορά το 1893 στο Παναθηναϊκό Στάδιο και επαναλήφθηκε το 1894. Τα αιτήματα που διεκδικήθηκαν δεν ήταν απλά και μόνο εργασιακά αλλά αποκτούσαν και πολιτικό χαρακτήρα διεκδικώντας ουσιαστικά ελεύθερο χρόνο, αξιοπρέπεια και τρόπο ζωής που οι εργαζόμενοι  και μόνο αυτοί θα διαφεντεύαν . 

Από τότε χρειάστηκε να περάσουν 17 χρόνια, με μεγάλες απεργίες σε όλη την Ελλάδα, ώσπου το 1911 γιορτάστηκε και πάλι η Εργατική Πρωτομαγιά στην Θεσσαλονίκη, όπου πρόταξε σαν κεντρικό σύνθημα «8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ανάπαυση και 8 ώρες ύπνο». 

Συναδέλφισσες συνάδελφοι. 

Η φετινή Εργατική Πρωτομαγιά, βρίσκει τους εργαζόμενους εγκλωβισμένους -όσο ποτέ άλλοτε- μέσα  στο πλαίσιο των συμφωνιών με την ΕΕ και τους «Θεσμούς», που εκφράζει την συνέχεια της σκληρής γραμμής επιτήρησης που έχει επιβληθεί  από τους δανειστές, «φίλους και εταίρους» στη χώρα μας. Τα ήδη αποδομημένα εργασιακά αλλά και τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα περιστάλησαν ακόμα περισσότερο με την σκόπιμη διαχείριση-εργαλειοποίση της υγειονομικής κρίσης. Η ακρίβεια και ο πληθωρισμός ήρθαν να επιτείνουν το πρόβλημα ήδη από τα μέσα του 2021, ενώ με τις εξελίξεις στην Ουκρανία και τις επιβάλουσες πολιτικές, η ενεργειακή και η επισιτιστική κρίση ρίχνουν ήδη τις σκιές τους στις πλάτες μας. Η ανεργία, η φτώχεια και η περιθωριοποίηση αυξήθηκαν, ο μισθός, τα μεροκάματα και οι συντάξεις έχουν καταντήσει φιλοδωρήματα, η δημόσια και η ιδιωτική περιουσία εκποιούνται, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών πορεύεται στο άγνωστο, όχι με βάρκα την ελπίδα αλλά με σχεδία σε φουρτούνα. 

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα απολύτως να περιμένουν, από πολιτικούς φορείς και  κυβερνήσεις, που δίνουν γη και ύδωρ στους δανειστές, που δεν ενδιαφέρονται να αλλάξουν πολιτική αλλά μόνο να διαχειριστούν ως επίσημοι τοποτηρητές τις έξωθεν εντολές των άνομων συμφερόντων που εξυπηρετούν.  Όμως τίποτα δεν έχουν να περιμένουν και από τον κυβερνητικό – εργοδοτικό – γραφειοκρατικό συνδικαλισμό τύπου ΓΣΕΕ, που αποδέχτηκε δια της μη οργάνωσης και της συνθηκολόγησης την μετατροπή του εργατικού – συνδικαλιστικού κινήματος από ένα μαχητικό και διεκδικητικό εργασιακό και πολιτικό υποκείμενο, σε μηχανισμό διαμεσολάβησης προς την εργοδοσία και το κράτος, αποστεωμένο και αποπροσανατολισμένο από τα πραγματικά και επείγοντα προβλήματα του εργαζόμενου σώματος.   

Καμιά απολύτως αναμονή δεν πρόκειται να δημιουργήσει συνθήκες ανάπτυξης και ευημερίας, με εργασιακά και πολιτικά δικαιώματα. 

Η ΠΟΣΠΕΡΤ επισημαίνει οτι η 1η Μαΐου 2022, μπορεί και πρέπει να είναι η απαρχή νέων αγώνων, στους σημερινούς νέους όρους ξεριζώματος του εργατικού δικαίου, των ατομικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων, που κατακτήθηκαν με αγώνες, κόπο, αίμα από τις παλαιότερες γενιές για εμάς.  

Στην τρέχουσα περίοδο Συνταγματικής  και Πολιτειακής εκτροπής, η πολιτικοποίηση και η ανάδειξη των κεντρικών πολιτικών ζητημάτων της χώρας μας μέσα στα συνδικάτα, αποτελούν την πραγματική πάλη απέναντι στο καθεστώς ανωμαλίας που βιώνουμε.  

Κανένα συντεχνιακό αίτημα, δεν μπορεί να σταθεί εάν δεν συνδεθεί και δεν ειδωθεί μέσα από αυτό το πρίσμα. 

Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, είναι αναγκαίο να υπερασπιστούμε και να μαζικοποιήσουμε τα συνδικάτα, με ενωτικό άξονα μιας καλύτερα οργανωμένης, δημοκρατικής και αποτελεσματικής δομής και να υιοθετηθούν εκείνοι οι εργατικοί και πολιτικοί στόχοι που θα επιφέρουν συντριπτικό χτύπημα ενάντια στον οικονομισμό και τις πολιτικές δουλοπαροικίας του χρέους που μας εξοντώνουν. 

Η μαζική συμμετοχή όλων μας στις απεργιακές εκδηλώσεις της επετείου της 1ης Μαΐου να είναι καταλυτική. 

• ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΣΕ ΧΩΡΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟΎΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ. 
• ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΈΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ – ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΜΙΣΘΟΙ. 
• ΟΧΙ ΣΤΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ ΠΟΥ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ. 
• ΞΕΡΙΖΩΜΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΩΝ  ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ. 
• ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ, ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. 
• ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΧΡΕΩΝ 
• ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ.